Estimado
Emprego:
Sei
que non andas moi ben de saúde , pero non obstante atrevome a
escribirche esta carta polos moitos anos de amizade que nos unen, e
sendo consciente que a nosa relación non atravesa os mellores
momentos dende que nos coñecemos. Nos últimos anos distanciámonos,
e nas poucas veces que coincidimos, máis valería non o ter
feito.
Non
é esta unha carta de reproches, nin un intento de xustificar a miña
falta de contacto contigo, nin sequera pretendo conseguir os teus
favores, só quero explicarche as interferencias de terceiros na nosa
estreita e frutífera relación, agora deteriorada. Interferencias
que non só provocaron o noso distanciamento, senón tamén a
dificultade que agora temos de volver retomar a nosa relación.
Interferencias que ademais, creo descoñeces.
Quero
dicirte que aqueles que temos contacto coas persoas que non teñen
ningún tipo de relación contigo dende hai anos (Para nomealos usan
o eufemismo: Parados de longa duración), estamos a ser testemuñas
dunha deterioración galopante da nosa sociedade, cuxo futuro non se
albisca moi prometedor (“Doce Crise” para algúns). E agora, co
teu permiso diríxome ás persoas que están a interferir nesta
relación.
Este
grupo de persoas, non son unha nin dúas, non en absoluto. Son, polo
menos, todos os responsables da xestión pública e privada deste
territorio dende ao ano 1982 ata os nosos días. Que non se pode
xeneralizar? Pois o que teña argumentos para defenderse que os
publique, a ser posible de forma individual, clara e con
testemuñas.
Señores
responsables da xestión, vostedes nunca entenderon a súa función
como algo colectivo, máis ben pasaron polos seus cargos co ánimo de
crecer só persoalmente, de alimentar o seu propio ego... un tras
outro. Nunca loitaron polo desenvolvemento dun modelo de negocio
sostible no tempo, que permitise que a nosa relación co emprego non
rematase. Foi para todos vostedes máis rendible (e para os seus
amigos) o crecemento doado, e por desgracia esqueceron que estaban a
sementar para producir a ruptura da relación máis rendible para
todos.
Señores
responsables da xestión, vostedes (durante décadas) degradaron a
formación académica, a profesional, a continua e todo aquilo que
significaba mellorar para unirnos máis co noso amigo o emprego.
Porque parece que descoñecen que un dos motivos polos que nunca
rompe esa amizade é a FORMACIÓN.
Señores
"responsables" da xestión: vostedes non foron nin son
conscientes da situación das persoas do seu territorio. Vostedes
limítanse a publicar os datos do paro unha vez ao mes, algo que non
entendo. Tradéannos co dato da prima de risco, case de forma online,
cada minuto, cada noticiario, dato que non interesa a aqueles que
loitan por retomar a súa relación co emprego, dato que só
posibilita coñecer o diferencial de valor da débeda a longo prazo
do seu territorio co alemán, deberían saber que aquí abaixo as
débedas se reclaman dun día para outro. Pois pregúntome: Por que
non temos o indicador do número de parados publicado da mesma forma
que a prima de risco? Ten problemas técnicos? (Sarcasmo).
Vostedes,
señores que ven brotes verdes en non sei onde e luces ao final de
túneles polos que non nos invitaron a transitar, saiban que hai un
gran número de persoas que será moi, pero que moi difícil que
poidan recuperar a súa amizade co emprego. Persoas que necesitan
apoio e
sobre todo formación. Persoas que non saben que facer, que xa están
totalmente desmoralizadas, persoas que non saben que é un correo
electrónico, que nin sequera saben tomar na súa man un dispositivo
que a maioría chamamos "rato".
Querido
Emprego, non me estenderei máis, nestes tempos non se levan as
cartas moi longas e esta podería ser eterna. Só un último detalle
Saberán estes grandes estadistas que é a brecha dixital? Ti e eu
sabémolo, xa hai tempo que tes novas relacións que nacen dende
Internet, sabes que moitas oportunidades de establecer amizade
contigo pasan por este novo medio, non sei se será o futuro, pero si
forma parte do presente.
Espero
que teñas un futuro prometedor, brillante, esperanzador. O teu
futuro será o de moitas persoas que agora non saben cal é o seu.
Ximo Salas.
